پروتز‌ها پوششی سیلیکونی دارند که قبلا داخل آن را با سرم نرماسالین پر می‌کردند. فایده این نوع سیلیکون آن بود که جراح می‌توانست پوشش سیلیکونی را لوله کرده (بدون آن که داخلش مایعی وجود داشته باشد) و از سوراخ کوچکی که روی پوست سینه ایجاد کرده بود به داخل سینه منتقل کند و بعد داخل محفظه سیلیکونی را از مایع پر کند، اما اشکال این نوع سیلیکون‌ها این بود که بیمار هنگام حرکت حس می‌کرد داخل سینه‌اش مشکی وجود دارد که از آب پر شده و تکان می‌خورد که احساس ناخوشایندی است. اشکال بعدی این بود که به مرور زمان ناحیه‌ای از پوشش سیلیکونی چروک‌خورده و از همان ناحیه پاره و سرم خالی می‌شد.