کسی دچار» اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی» است که در اکثر چرخه‌های قاعدگی سال گذشته‌اش، در اغلب روزهای آخرین هفتهٔ فاز لوتیل (روز ۱۷ تا ۲۸)، حداقل پنج مورد از علائم زیر را داشته باشد، و این علائم چند روز پس از شروع فاز فولیکولار (روز ۱ تا ۱۲) بهبود یابد و در هفتهٔ بعد از قاعدگی به کلی رفع شود؛ (و حتی در این بازه نیز یکی از علائم ۱، ۲، ۳ یا ۴ حضور داشته باشد):[۱]
حالت افسردگی جدی، احساس ناامیدی، یا افکار نکوهش خود
اضطراب جدی، تنش و احساس تحت فشار بودن و عصبیت
احساس عدم ثبات (مثلاً احساس غم ناگهانی، گریهٔ ناگهانی، و حساسیت افزایش‌یافته نسبت به طرد شدن)
احساس خشم مداوم یا جدی، بیقراری، یا افزایش مشاجره با دیگران
کاهش علاقه به انجام فعالیت‌های روزمره (مثلاً شغل، مدرسه، دوستان و علایق)
احساس اینکه تمرکزکردن دشوارتر از سایر اوقات شده است
بی‌حالی، و خستگی زودرس، یا کمبود شدید انرژی
تغییرات چشم‌گیر در اشتها، پرخوری، یا ویار برای یک سری خوراکی‌های معین
خوابیدن بیش از حد معمول، یا بی‌خوابی
احساس ذهنی آشفتگی و خارج از کنترل بودن
بروز علائم جسمی نظیر درد یا تورم پستان‌ها، سردرد، دردهای ماهیچه‌ای یا مفصلی، حس نفخ و بادکردن، افزایش وزن