این بیماری درمان خاص ندارد. از آنجایی که سردردهای میگرنی و سکتههای گذرا در بیماران کاداسیل عیناً مشابه بیماران معمولی دیگر است، هرگونه درمان علامتی نیز، به صورتِ تجربی (empiric) انجام میشود، چرا که اطلاعات کافی در این باره در دسترس نیست. داروهای ضدپلاکتی نظیر آسپیرین، دی پیریدامول، کلوپیدوگرل ممکن است در پیشگیری از حملات سکته مؤثر باشند. با این وجود، تجویز داروهای ضدپلاکت با در نظرگرفتنِ ماهیت خونریزیهای کوچک (میکروهموراژها) ممکن است قابل توصیه نباشد کنترل فشار خون در این بیماران حائز اهمیت است. مصرف کوتاهمدت آتورواستاتین (نوعی داروی کاهشدهندهٔ کلسترول از خانوادهٔ استاتینها) در پارمترهای همودینامیک مغزی بیماران کاداسیل مفید نبودهاست؛اما درمانِ بیماریهای همراهی چون کلسترول بالا توصیه میشود. هچنین توصیه میگردد که مصرف قرصهای ضدبارداری خوراکی متوقف شوند. برخی متخصصان میگویند که برای درمان میگرن نباید از داروهای حاوی تریپتان بهسبب خواص منقبضکنندهٔ عروقیشان استفاده شود. البته چنین توصیهای فراگیر و همگانی نیست. همچون سایر افراد، بیماران مبتلا به کاداسیل را نیز باید تشویق کرد که سیگار را کنار بگذارند.
Categories داروی اسپرم ساز
سکتههای مغزی ایسکمیک، شایعترین تظاهر کاداسیل است به نحوی که ۸۵٪ مبتلایان به کاداسیلِ علامتدار، دچار حملات ایسکمیک گذرا یا سکتههای مغزی میشوند. میانگین سن بروز این حملات ایسکمیک ۴۶ سالگی است. (دامنه سنی: ۳۰ تا ۷۰ سالگی) دو سوم این بیماران «سندرم لاکونار» کلاسیک دارند و بروز سکتههای همیسفریک (نیمکرهای) چندان شایع نیست. نکته مهم آن است که بروز سکتههای مغزی، بدون حضور فاکتورهای خطرساز قلبی-عروقی رخ میدهد. سکتههای خاموش راجعه، با یا بدون علائم بالینی، منجر به افت تواناییهای شناختی (cognitive) و فراموشی آشکار میشوند. یک نمونه از بیمار مبتلا به سندرم کاداسیل نیز با روانپریشی اسکیزفرنیفرم گزارش شدهاست